اول مهر
نوستالژی اول مهر هیچ وقت دست از سر آدم بر نمی داره،ده سال هم که بگذره، باز این روز آدم یاد یه سری از معلم هاش میفته،
یاد مدرسه، یاد دوستهاش و…. از یه طرف هیجان دوباره که مدرسه شروع شد و شیطنت هایش ، از یه طرف قیافه آویزون که وای دوباره مدرسه شروع شد و درسهایش….
بعد از خونه بیرون میای و بچه های این دوره زمونه را می بینی که عین خودت بعضی خوشحال بعضی همون آویزون دارن میرن مدرسه، هم خوشحال میشی که گذروندی هم بعد که خاطرات خوشش جرقه زد، آرزو می کنی فقط به همان لحظه های خاص از آن دوران بر می گشتی.
برای خودش روزی است اول مهر…
ادم 70 سالش هم بشه بازم اول مهر، احساس بچه بودن بهش دست میده، حتی اگر خاطرات زیادی از آن دوران برایش باقی نمانده باشد. چه اکسیریه این مهر….
خوشبختانه برا من فقط استرس بجا گذاشته در حدي كه بعضي از اول مهرها رو مرخصي مي گيرم و با 2-3 تا خواب آور روزمو شب مي كنم!!!!
ولی واقعیت این است که نسل امروز هیچ وقت سختی های نسل ما را نکشید !
سلام مريم جان
خوبي عزيزم
باهات موافقم. انگار هوا توي اين روز يه رنگ و بوي ديگه داره.. با اين كه هميشه اول مهر حالم گرفته بود اما اين روزها رو دوست دارم… البته فراموش نشه كه ترافيك تهران توي اين روزها آدم رو از زندگي بيزار مي كنه! اما من باز هم دوستش دارم…
سلام
اول مهرهمیشه برای من یک کابوسه
همیشه شروع مهر .. پایان مهرورزی بود.
عمده ترین دلیلش سیستم اشتباه آموزشی در ایران هست
روز منحوسیست
نوستالژی مدرسه مثل نوستالژی کساییه که تو قلب اروپا با داشتن زندگی مرفه دلشون واسه ایران تنگ میشه!
حالم به هم میخوره از مدرسه
اول مهر روزیه مثل نوروز. مثل نو شدن سال…