پایان سال 90

امروز آخرین جمعه سال 1390 است، به عادت هر سال نرفتم بهشت زهرا و گذاشتم اولین جمعه سال برم عیددیدنی، بجاش گفتم آخرین پست این سال کم نوشته رو بذارم.

سال های سال عادت داشتم وقتی به روزهای آخر سال می رسیدم ، وقایع اون سال رو مرور کنم و هدف های جدیدی برای سال پیش رو با توجه به اشتباهات سال گذشته بنویسم، که راستش خیلی وقتها تو اون سال پیش رو بهشون عمل نمی کردم و خلاصه این دور ادامه داشت. اما سال نود بدون اینکه از قبل برنامه ریزی کرده باشم، تبدیل شد به یکی از مفیدترین سالهای زندگیم، از تموم کردن فوق لیسانس گرفته تا درگیر شدن در چند کار همزمان در شرکت که بار علمی خوبی هم برام داشت و باعث شد آخر سال امسال برام متفاوت ترباشه و این روزهای آخر سال نه فقط به سال 90 بلکه به سالهای قبل هم بیشتر فکر کنم.

این شد که فهمیدم ، تقریبا از زمانی که تونستم درست و غلط رو تشخیص بدم ، همیشه فرصت های خوبی جلو راهم قرار گرفته که از بعضی‌هاش استفاده کردم و بعضی‌هاش رو هم با بی دقتی و تنبلی برباد دادم. اما خدا رو شکر تو سه چهار سال اخیر تعداد فرصت هایی که تونستم ازشون استفاده کنم ، تعدادشون بیشتر شده، که فهم این نکته برام امید بخش بود(دارم بزرگ و عاقل میشم) و به همون نسبت ناامید کننده (دارم پا به سن می گذارم، چون فرصت ها رو می قاپم از ترس اینکه دیر بشه). اما جالب اینکه هیچ کدوم از این فرصت ها راه های آسونی نداشتند و همشون واقعا پردردسر و پر زحمت بودند. گویا باید باورم بشه که هرکس طاووس خواهد باید جور هندوستان کشد.

این آخر سالی هم خبری بهم رسید که هم بسیار خوشحال‌کننده بود، هم اینکه مشخص کرد سال آینده سال نفس‌گیری در پیش دارم. سالی که باید از تک تک لحظه‌هاش استفاده کنم وگرنه بعدا ممکنه افسوس فراوانی برایم بهمراه داشته باشد. چه فرصتهای کاری و آموزشی چه حتی تفریحی.

نکته آخر اینکه از آرزو کردن برای ایرانمون تا حد زیادی ناامید شدم چون اونچه دارن برسرش میارن از دست من و شما خارجه، بهمین خاطر فقط بطور شخصی براتون آرزوی سالی خوب، خوش و پیروز رو دارم.