شکلات انگیزه

دو عاملی که از یک انسان ، شخص موفقی می سازد به نظر من توانایی برنامه‌ریزی و بعد از آن اجرای با پشتکار و درست آن برنامه است. خوشبختانه در قسمت اولش (مثل خیلی های دیگر) موفق و بدبختانه در قسمت دومش گاهی موفق و گاهی ناموفق هستم. درواقع اگر می‌توانستم همانقدر که به جنبه‌های بازیگوشانه شخصیتم بها می‌دهم به جنبه‌های جدی آن هم بها بدهم، در قسمت دوم هم موفق می‌شدم اما اینگونه نیست.

اوائل سال بخاطر شرایط ویژه‌ای که یکباره با آن روبرو شدم و با توجه به تغییر بزرگی که در آینده‌ای نه چندان دور در زندگی‌ام رخ میده، برای این یکسال پیش رو برنامه‌ای چیدم که در یکسال هم بسختی میشد اجرایش کرد ( تمام و کمال) و حالا که نزدیک به شش ماه از سال گذشته شاید کمتر از ده درصد به آن پایبند بوده‎‌ام . اگر بخواهم خودم رو گول بزنم شرایط اقتصادی و کاری فشرده این شش ماه و اعصاب‌خوردی های آن عاملی برای این تعلل در انجام برنامه‌هایم بوده اما متاسفانه و یا خوشبختانه اطرافی اشخاصی را دارم که با وجود همه این شرایط بازهم رو به جلو گام برمی‌دارند.

الان شش ماه در پیش دارم و یک برنامه یکساله که مسلما به همه آن نمی‌رسم.موفقیت زندگی آینده‌ام به پایبندی به این برنامه وابستگی مستقیمی دارد و اگر این شش ماه را هم قدر ندانم ،قطعا پشیمان خواهم شد. بدنبال شکلاتی می گردم که هوس آن انگیزه‌ای باشد برای ادامه درست این راه، چون وعده آن آینده اینقدر برام قوی نیست که مجبورم کند دست از اسباب بازیهای زندگیم بکشم و خودم را در مطالعه و پیشرفت جدی غرق کنم.

یکماه وقت دارم که این شکلات را پیدا کنم.