من دوست ندارم پس تو نباید ….‏

از گلشیفته فراهانی عکسی منتشر شده است که با عرف معمول ایران نمی خواند و این باعث برانگیخته شدن انواع عکس العمل ها شده است.

پیشتر نیز گفته ام مردمانی هستیم که دائم قهرمان می سازیم و بعد ضد قهرمانشان می کنیم. قهرمانان ما می شوند نماینده تمام رفتارهای ما و بعد آنقدر پیش میریم که در تمام فعالیتهای شخصی و کاریشان اظهار نظرهای قاطعانه می کنیم و سلایق خود را تعمیم به شخصیت آنها می دهیم.

درمورد گلشیفته نیز همین اتفاق افتاده است اصلا از خود نپرسیده ایم که آیا اصلا حق داریم با این شدت نسبت به خود او اظهار نظر کنیم یا خیر. یا تنها این حق را داریم که بگوییم من به این دلایل این کار را انجام نمی دادم یا می دادم ، نه اینکه او نباید یا باید…

اگر این «من» را همانطور که در چنین ها و چنان هایمان بکار می بریم فقط محدود به خود می کردیم و سلیقه خود را به خواهر و برادر و دوست و هنرپیشه و…. تعمیم نمی دادیم ، جامعه بهتری داشتیم.